เวลาทุกนาทีตั้งแต่เกิด ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปเพื่อธรรมะได้
กว่าจะเติบโต กว่าจะรู้ภาษา ทั้งยังต้องใช้เวลาไปกับการเรียน การทำงานเพื่อหาทุนทรัพย์มาเลี้ยงตน
กว่าจะเข้าใจคำที่ว่า 'พาหิยะ เธอจงอย่าสนใจในรูป เห็นก็สักแต่ว่าเห็น ได้ยินก็สักแต่ว่าได้ยิน ...' คือ การตัดสายปฏิจจสมุปบาท
(กับเรื่องจิตตานุปัสสนา กับเรื่องคัมภีร์ปัฏฐาน ถึงตอนนี้ไม่กล้าพูดแล้วว่า ตัวเองรู้ธรรมะ เพราะที่รู้นั้นสะเก็ดมากๆ)
และยิ่งโอกาสจะโชคดีได้เจอพระพุทธศาสนาและครูบาอาจารย์ที่สอนถูก ยิ่งยากอีก
คิดแล้วก็เป็นการลงทุนที่เยอะมาก (มาเกิด 1 ชาติ กว่าจะรื้อฟื้นได้ แล้วไม่ขวนขวายอะไร)
หากไม่ใช้เวลาที่เหลือจากนี้ ดำเนินไปสู่เป้าหมาย ก็ยิ่งเป็นการลงทุน ที่ได้ผลไม่คุ้มค่าเอามากๆ
จึงควรรีบแสวงหาประโยชน์ อาจจะเท่าทุน หรืออาจจะได้ออกมาเป็นกำไรได้บ้าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น