.......................................................................
พระวินัยปิฎกจัดแบ่งเป็น 5 คัมภีร์ เรียกชื่อย่อว่า 'อา ปา ม จุ ป' บ้าง 'ปา ปา ม จุ ป' บ้าง คือ
อา = อาทิกัมมิกะ หรือ ปาราชิก
ปา = ปาจิตตีย์
ม = มหาวรรค
จุ = จุลววรค
ป = ปริวาร
หรือแบ่งเป็น 5 ส่วน ดังนี้
1. ภิกขุวิภังค์ ว่าด้วยสิกขาบทหรือศีลของภิกษุ 227 ข้อ
2. ภิกขุนีวิภังค์ ว่าด้วยสิกขาบทหรือศีลของภิกษุณี 311 ข้อ
3. มหาวรรค ว่าด้วยสิกขาบทนอกพระปาฏิโมกข์ อันเป็นขนมธรรมเนียมระเบียบวิธีของภิกษุ มี 10 ขันธกะ
4. จุลวรรค ว่าด้วยวัตร ธรรมเนียมประเพณีต่างๆ ของพระสงฆ์
5. ปริวาร ว่าด้วยคู่มือวินัย เป็นคำถามตอบวินัยโดยย่อๆ ทุกวิภังค์ และขันธกะ
สิกขาบทในพระวินัยนั้น แบ่งโทษออกเป็น 3 ชั้น คือ
1. ปาราชิก ยังผู้ต้องให้ขาดจากความเป็นภิกษุ ต้องสึกออกไปจะบวชใหม่ไม่ได้ตลอดชีวิต
2. สังฆาทิเสส ยังผู้ต้องให้อยู่กรรม ประพฤติวัตร เป็นการประจานตนตามวันที่กำหนด หลังจากได้รับอัพภานกรรมจากสงฆ์แล้ว ถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ตามเดิม
3. ถุลลัจจัย ปาจิตตีย์ ปาฏิเทสนียะ ทุกกฏ ทุพภาษิต เป็นอาบัติที่อาจพ้นได้ด้วยการแสดง คือการสารภาพความผิดของตนแก่ภิกษุรูปอื่น
จากที่ได้ตั้งข้อสังเกตว่า พระวินัยที่ได้บัญญัตินั้นมีความละเอียดลึกซึ้ง
ยกตัวอย่างปาราชิกสิกขาบทที่ 1 ว่าด้วยการเสพเมถุน
ที่หน้าเพจ th.wikisource.org/wiki/พระวินัยปิฎก_เล่ม_๘_ปริวาร ได้เขียนไว้อย่างน่าสนใจว่า
มีเป้าหมายให้พระภิกษุประพฤติพรมจรรย์ เพื่อป้องกันไม่ให้กิเลสฟู ซึ่งต้องผ่านขั้นตอนต่างๆตามภูมิชั้นของจิต อย่างชั้น กามาวจรภูมิ เป็นชั้นที่ท่องเที่ยวอยู่ในกามคุณ คือจิตของคนสามัญทั่วไป
พระพุทธศาสนา สอนให้คนตัดโลกียวิสัย เพื่อมุ่งสู่โลกุตตรภูมิ และประการแรกที่ต้องทำ คือ ตัดกามารมณ์ ถ้าตัดได้จะก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมอย่างรวดเร็ว
ก็เมื่อจุดหมายคือพระนิพพาน การหลุดพ้นจากสังสารวัฏแล้ว แต่เพศสัมพันธ์นั้นเป็นปัจจัยที่ทำให้สังสารวัฏเกิดต่อไป
.......................................................................
เนื้อหาบางส่วนอ้างอิงจาก
https://www.l3nr.org/posts/226184
หนังสือพระวินัยปิฎกย่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น