พุทธพจน์?

สมัยเรียน วิชาที่ไม่ชอบนอกเหนือจากวิชาพละแล้ว ก็คือวิชาพระพุทธศาสนา เพราะไม่ชอบเนื้อหาในหนังสือเรียนเลย...

เหมือนอย่างกรณีที่มีคนกล่าวว่า 'พระพุทธเจ้าตรัสว่า พ่อแม่คือพระอรหันต์(ของลูก)'

แหม้... อย่างนี้เลิกศึกษาคำสอน เลิกปฏิบัติดีกว่า แค่มีลูกก็ได้เป็นพระอรหันต์แล้ว ดีจะตาย...


จากเท่าที่อ่านที่ศึกษามา คำสอนของพระพุทธเจ้า ยิ่งอ่านยิ่งลึกซึ้ง ยิ่งศรัทธา แต่ประโยคข้างต้นนี้ มันขัดใจมาก ไม่น่าใช่...


จึงมาลองค้นหาดู พบว่า ไม่มีในพระไตรปิฎก!


พระสูตรนั้นกล่าวว่า บิดามารดา คือ พรหมของบุตร

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สกุลใดบุตรบูชามารดาบิดาในเรือนของตน สกุลนั้นมีพรหม 
สกุลใดบุตรบูชามารดาบิดาในเรือนของตน สกุลนั้นมีบุรพาจารย์
สกุลใดบุตรบูชามารดาบิดาในเรือนของตน สกุลนั้นมีอาหุไนยบุคคล 
ดูกรภิกษุทั้งหลาย คำว่าพรหมนี้ เป็นชื่อของมารดาและบิดา 
คำว่าบุรพาจารย์นี้ เป็นชื่อของมารดาและบิดา 
คำว่าอาหุไนยบุคคลนี้ เป็นชื่อของมารดาและบิดา 

ก็เห็นเป็นจริง เพราะพ่อแม่นั้นมี เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ต่อลูก ด้วยใจบริสุทธิ์


ส่วนต้นเรื่องนั้น น่าจะมาจากนิทานจีน ที่มีผู้ออกแสวงหาพระอรหันต์ จนกระทั่งพบ พระรูปนั้นจึงบอกว่า ให้ไหว้พระอรหันต์ในบ้าน


ที่เขียนอย่างนี้ก็อย่าได้เข้าใจผิดว่า จะอกตัญญูหรืออย่างไร เรื่องความกตัญญูนั้น พระพุทธเจ้าทรงสอนเสมอ เช่น ทิศ 6 และมงคล 38

ซึ่งตรงนี้เข้าใจเจตนาของผู้กล่าวดี และเข้าใจว่าเป็นการเปรียบเทียบ แต่คงเป็นการเปรียบเทียบที่ไม่ค่อยจะตรงนัก เพราะคุณธรรมของพ่อแม่ในส่วนนี้นั้น เทียบได้กับพรหม มิใช่พระอรหันต์


แค่ไม่อยากเห็นคำสอนที่บิดเบือนไป...เท่านั้นเอง